środa, 14 września 2011

Pracujący anioł

Rachunek wyniósł dokładnie trzynaście złotych.
- Wierzy pani w pechowość trzynastki? - zapytała ekspedientka.
Byłam w małym osiedlowym sklepiku. Za ladą stała młoda dziewczyna, może nie porażającej urody, ale tak słonecznie uśmiechnięta, że kolorowa aura wokół niej była niemal namacalna. Żadnych burknięć, żadnego wciskania świeżego serka. Uwijała się jak fryga. Taka mała podskakująca rusałka.
- Nie wierzę. Raczej wywołuje uśmiech niż dreszcze, więc to chyba dobry znak - powiedziałam wyciągając pięćdziesiąt złotych.
- Ojej, a nie ma pani drobniej? Od rana same grube banknoty. Biegałam rozmieniać do kiosku już siedem razy, aż ta pani na mnie krzywo patrzy.
- Mam sporo drobnych, ale raczej nie uzbieramy trzynastu złotych - powiedziałam wysypując na tackę całą zawartość portfela.
Pani niestrudzenie układała w kupeczki zdecydowanie drobne drobniaki. Gdy się skończyły, rzekła:
- A to pech. Brakuje czterech groszy.
Mogłabym powiedzieć, że doniosę, ale to nie był mój sklepik - byłam na drugim końcu miasta. Powiedziałam więc:
- To ja pójdę rozmienić.
- O co to, to nie! - dziewczyna aż zadrżała. - Tu jest tylko ten kiosk w pobliżu, a pani już od rana rozdrażniona i jeszcze na panią fuknie. Nie mogę na to pozwolić.
Chwyciła banknot i wybiegła ze sklepu. Stałam tak samotnie wśród tych dobroci na półkach pełna nadziei, że ci poprzedni klienci sztuk siedem z grubymi banknotami również nie mieli skłonności do kradzieży. Nie chciałabym, by temu aniołowi ktoś podciął skrzydła po remanencie. Tak rzadko spotyka się anioły w takich miejscach!
Przybiegła po chwili uśmiechnięta całą sobą.
- Już mi raczej więcej nie rozmieni. Dobrze, że poszłam, bo zepsuła by pani cały dzień.
Szłam na przystanek jakoś tak lekko, uskrzydlona, pełna wiary w radosne anioły, ale też pełna wyrzutów sumienia. 
Bo przecież mogłam zrezygnować z jednej bułeczki i było by po sprawie. 
Bo mogłam ją jednak okłamać, że doniosę te cztery grosze. 
Bo to, jak  się czułam oznacza, że okradałam ją z dobrej energii. Choć miała jej tyle, że pewnie nawet nie zauważyła. 
Chyba nie robi się remanentu z energii?