Nowe nadeszło

I oto mamy Nowy Rok! Ostatni wieczór i noc Starego spędziłam tak, jak chciałam, jak potrzebowałam i to bez żadnych konsekwencji. Upiekłam sobie francuskie krążki z oliwkami, suszonymi pomidorami i czosnkiem, zrobiłam sałatkę z pałeczkami krabowymi, ryżem i warzywkami. Zafundowałam sobie loczki i makijaż, założyłam małą czarną, włączyłam polsatowski koncert sylwestrowy, śpiewałam piosenki, które kocham, tańczyłam, gdy mnie rytmy porwały. Sylwester to jedyny czas, gdy mogę bezkarnie śpiewać. Nie będę pisać o swoich wadach, ale spokojnie się domyślicie, dlaczego lepię anioły zamiast wydać własną płytę:) Sylwestra Syn spędza z przyjaciółmi, młodzi sąsiedzi idą na bal, starsi są lekko przygłusi, więc nie ma kto wezwać policji, bo chyba ktoś kogoś martretuje:) Co mnie mogło ograniczać?! 

Gdy nogi rozbolały, zrzuciłam kieckę na rzecz piżamki, zapakowałam się do łóżka i obejrzałam film taneczny (uwielbiam!), potem książka. O północy ratowałam zdrowie psychiczne Pędzla zatykając mu, wtulonemu w moje lewe ramię, uszy dłońmi osobistymi. Swoją drogą aż cztery kocie łapy, a wszystkie bezużyteczne. I powrót do książki aż do uśpienia.

Pewnie niektórzy nie zrozumieją, że tę jedyną szampańską noc w roku spędziłam spełniając akurat te a nie inne marzenia, marzenia o robieniu tego na co mam ochotę. Ale czy wyjątkowe dni czy noce nie powinniśmy spędzać właśnie tak, jak chcemy? I wyspałam się. I leniuchuję dzień cały. Podobno "jaki Nowy Rok, taki cały rok", więc mam nadzieję, że jednodniowe lenistwo wymieszane z moim całorocznym pracoholizmem zbalansuje się na tyle, że w te nadchodzące dwanaście miesięcy spontanicznie będę sobie robić wolne.

I to wcale nie jest postanowienie noworoczne! Bo one jakoś bardzo krótki żywot mają.

Wszystkim odwiedzającym mnie tutaj, podczytującym i tym ganiącym mnie za długie milczenie życzę szczęśliwości bez granic i bez reszty, radości od świata i tej płynącej z wewnątrz, spotkań ze wspaniałymi ludźmi i z samym sobą, od czasu do czasu zatrzymania i popatrzenia na świat, na bliskich, na życie i uśmiechnięcia się, bo powodów jest mnóstwo i wcale nie trzeba ich szukać.

Tym ostatnim - ganiącym - obiecuję bywać tu częściej. I to też nie jest postanowienie.

I jeszcze ostatni zachód słońca w minionym roku-widok z mojego okna.

Czyż nie piękne pożegnanie?:)