wtorek, 13 października 2009

Niepiątek trzynastego

Chyba zacznę wierzyć w te magiczną inaczej liczbę.
Najpierw rachunek za telefon Syna, który moje zdrowe serce przyprawił o palpitację. Ciśnienia nie mierzyłam, bo jeśli nie pękłby wyświetlacz, to z pewnością rozładowałyby się baterie. Za miłość słono się płaci. Zwłaszcza w erze techniki.
Zagryzłam ten problem kanapkami na śniadanie i zabrałam się za obowiązki wszelakie, domowe i pracowe. Gdy zaczęła się zbliżać pora obiadowa i uświadomiłam sobie, że nic na kuchence nie pyrka, a w lodówce echo, wybrałam się na zakupy. By poprawić sobie humor, zabrałam książki do biblioteki. No i ciąg dalszy nastąpił.
Pierwsze kroki skierowałam do banku, a dokładniej do bankomatu. Spacer ten był skuteczny jedynie w kwestii uświadomienia, albowiem banku już nie ma. Jest warzywniak. Nic to.
Książki to moje drugie, może trzecie, nieważne - któreś równoległe życie. Łapię za klamkę biblioteki, a ona ani drgnie. Dziwne, bo przez okno widzę panią bibliotekarkę. Próbuję jeszcze raz. Nic. Nieopodal dwaj mili panowie kładą rury. "Przepraszam, czy to ja siły nie mam, czy zamknięte?". Jeden z panów ruszył jako rycerz na pomoc, ale zatrzymały go lakoniczne słowa drugiego: "Kartka tam wisi jakaś". Ano wisi. Inwentaryzacja do 23-go. Nic to.
Zostały zakupy. Co mnie czeka w sklepie? Nic, bo właśnie dostaję telefon, że serwisant-czarodziej, na którego czekałam ponad trzy tygodnie, przyszedł do mojej przeciekającej pralki, dzwoni, dzwoni, a mnie nie ma, gdzie ja jestem. Niech czeka, już biegnę. Tej pierwszej iskierki w dniu dzisiejszym nie mogłam z rąk wypuścić. Biegnąc skręciłam do osiedlowego sklepiku i kupiłam koncentrat pomidorowy w locie. Moje wielkie zakupy.
Pralka już nie przecieka, gorąca pomidorówka z kostki rosołowej była pyszna, z półki wygrzebałam nieczytaną książkę o słonecznej Szampanii - będzie jak znalazł na wieczór. A rachunek za telefon? Pomyślę o tym jutro - jakem Scarlet O'Hara.

4 komentarze:

  1. Oj, to pewnie był dłuuuugi dzien dla Ciebie Moniko :P ale nie ma tego co by na dobre nie wyszlo, jak mówią, miejmy nadzieję... Zasłużyłaś na dobra książke i gorącą kąpiel ;)
    Niesamowite jest to jak wielu rzeczom potrafisz podołać.... ;)

    Dziękuję za wyróznienie kochana :-* Zaraz wstawiam je na bloga :)

    OdpowiedzUsuń
  2. To był tylko pech, nic strasznego, na szczęscie.A juz sie martwilam.Złe rzeczy sprawiły że nastała i ta dobra (naprawiacz).Równowaga w przyrodzie musi być.

    OdpowiedzUsuń
  3. Nic to... chwilowe oznaki pecha, myślisz? Coś Ty... samo życie... :)))

    OdpowiedzUsuń
  4. Cześć, wlazłam tu przez przypadek , z bloga na bloga, z bloga na bloga itd, jednak po przeczytaniu Twojego 13-stego zdecydowałam , że chyba tu pozaglądam częściej.Rewelacyjnie piszesz, tak lekko, strasznie fajnie się to czyta.
    Pozdrawiam i życzę więcej szczęścia.

    OdpowiedzUsuń

Dziękuję za pozostawione słówka:)