Włam

Poszukiwania garażu do wynajmu w pobliżu naszego mieszkania trwały kilka miesięcy. Poczta pantoflowa uruchomiona, stada ogłoszeń prasowych przejrzanych i nic. I wreszcie w piątek perełka. 

Umówiłam się z kobietą na sobotę. Kobieta zamiejscowa, garaż po dziadku.

-Czyli przed gimnazjum?

-Nie wiem. Kiedyś tam była podstawówka. To ta szkoła?

-Nie wiem. Od kiedy tu mieszkam jest gimnazjum.

-A jest jakaś podstawówka?

-Jest, ale gdzie indziej.

-To co robimy?

-A wie pani, gdzie jest komisariat?

-Wiem.

-To może tam, bo on jest jeden.

I tym sposobem o 11:30 stanęłam przed komisariatem. Minęło 5 minut, kobieta się nie pojawiała. Mam czas-pomyślałam. Dam jej studencki kwadransik. I tak stoję sobie i stoję, podjeżdża radiowóz, wysiadło dwóch mundurowych, popatrzyli na zagubioną kobietkę i weszli na komisariat. Minęło kolejne 5 minut, z komisariatu wychodzi policjant.

-Mogę w czymś pomóc?

-Ach, nie. Dziękuję. Umówiłam się tutaj.

Incydent mający pewne znaczenie trzy godziny później.

Jak się okazało, kobieta spóźniła się, bo nie mogła kłódki otworzyć. Poszłyśmy tam razem.

-Mówiła pani, że drzwi nie najlepsze, ale wcale nie są takie najgorsze-powiedziałam.

-Ale i nie najlepsze. Chyba kłódka zardzewiała. Wie pani, dawno tu nie byłam. A druga kłódka ukradziona.

Próbowałyśmy na różne sposoby otworzyć te kłódkę. Wsuwając klucz do oporu, delikatnie wysuwając, i używać sił herkulesowych też próbowałyśmy. Spryskałyśmy odmrażaczem, potem olejem i nic.

Koniec końców zmordowane umówiłyśmy się na poniedziałek. Pani postanowiła zabrać męża do pomocy. Poszłam do domu.

Po dwóch godzinach zadzwonił telefon.

-Pani Moniko, wie pani co? Nie ukradli tej drugiej kłódki.

-Znalazła się?

-Nie, wcale się nie zgubiła.

-Ale przecież ja widziałam, że nie było tam drugiej kłódki.

-Tam nie było. Bo to nie był ten garaż.

Co robi przykładny obywatel przed włamem? Kręci się przed komisariatem, aż sprowokuje zainteresowanie władz.  

Uśpić czujność.